
مرا بخوان
با اندوهٍ پیدای چشم هایت
با خستگی های نا پیدای دلت
تا بدانم
در کدام پروانگی زخم خورده ای؟
که جای پای تردید
از نگاهت دور نمی شود
و بدانم
چگونه در عمیقٍ تیره ی اندیشه ات
به باور بنشانم
که عشق
اعتبار عالم است
و عاشق
زیباترین دلبستگیٍ نفس کشیدن زمین
مرا بخوان
و بگو
در کدام فصل حادثه
عاشق خواهی شد
که من بیقرارٍ شکفتنم
نظرات شما عزیزان:
|